The nonvulgar journey of sonic artI

The nonvulgar journey of sonic art
I listen, I hear, I obey.
Does the exquisitely dissonant institution of sound art, and its subsequent ordering of desire, ensure that we subscribe to a genealogy through which it is governed? In this composition I hear a rhizomic collective, which obeys, albeit contradictorily, a government of past and future time. Historical mapping reconceptualized, audibly so. I hear the pop, clunk, hum, clink, buzz of the sonic agent provocateurs scrambling to inscribe difference.
‘Tomtoumtomtoumtomtoum’; the ‘Cage’ of Sonic Arts past. I hear hindsight.
‘Bwwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa’; the sound of sonic arts future.
I hear possibility, dynamic, open, multiple, textured, outside ‘time, (is there outside time?). Referring to Heidegger, Derrida describes how, in the nonvulgar or ‘Greek’ conception of time, times past, present, and future converge and diverge; they are at once glancing, touching and yet so very distant. The nonvulgar appear and disappear in this composition’s motifs, they ascribe difference, blend and further differentiate how I listen. I hear the sound of the oncoming community, Nietzsche’s Übermenschare, nonvulgar, allegorical.
This sonic journey has no pause, the repeating beating ‘new order’ of fleeting voices propels concepts adnauseam. Everything that can happen is happening, and not only once, but infinitely. Turning and returning. It does not go along with a simple, linear, modernist scenario. But further problematizes sonic arts institutionalized patterns of irrationality.
Further along the plane I hear double meanings, a double-pincer of the future: one linear, one nonlinear.
It invokes individuation, movement, body, and sensation. Voicing announcements of the future of noise; whilst scattering uncanny silence, more a buzz than a beep of the future becoming. Is this a compositional transformative strategy, or my listening as relational and ultimately performative? I hear the sonic future that never arrives because it was already always here. It sounds nonlinear, atemporal or polymorphically temporal. It presents post-human possibilities as resonant and reverberant.
Ironically, this playful and metaphorical collage of sound arts genealogy is not only broader, but more literally plausible than what Heidegger calls the received or “vulgar” view of orderly, progressive, linear time. Language itself, the splintering of sounds into signs, into embodied and disembodied representations, signals and signifiers, call into question my subjective image of the past: a schizophrenic plane of signification, a neurotic creativity, the disunity of the singularity of becoming sonic.
Finally, I hear silence, an absent sense of knowing, of the heard, that I project into a future: pop merging with click, and dissolution into ecstasy, which relieves my constitutive sense of loss. Lacan suggests that this loss is based on the illusion of the uncoordinated. As a listener at the end of this work I feel like a wobbly toddler looking in the mirror and happily hallucinating in my own disunity. Once again language splintering signification. I am left with the idea of an uncomfortable wholeness. The reconciliation of sonic arts past with its future seems like an empirical illusion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเดินทางของเสียงศิลปะ nonvulgarฉันฟัง ฟัง ฉันฟังไม่สถาบันประณีต dissonant เสียงศิลปะ และการสั่งซื้อตามมาของความปรารถนา มั่นใจว่า เราสมัครเป็นสมาชิกเป็นลำดับพงศ์ซึ่งมันเป็นไปได้หรือไม่ ในองค์ประกอบนี้ ฟังเป็นกลุ่ม rhizomic ซึ่งปฏิบัติตาม แม้ว่า contradictorily ในรัฐบาลของอดีตและอนาคตเวลา ประสบการณ์ประวัติศาสตร์แมปถูก reconceptualized ทวนรู้ ฉันได้ยินป๊อป clunk เสียงกระทบกริ๊ง ครวญ buzz ของแทนเสียงที่แปลงจารแตกต่างพวกป่วน'Tomtoumtomtoumtomtoum' 'กรง' ของเสียงศิลปะที่ผ่านมา ฟัง hindsight'Bwwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa' เสียงของเสียงศิลปะในอนาคตฉันได้ยินโอกาส ไดนามิก เปิด หลาย พื้นผิว ภายนอก ' เวลา (มีเวลาอยู่นอก) อ้างอิง Heidegger, Derrida อธิบายวิธี ในความคิด ของเวลา 'ภาษากรีก' nonvulgar ครั้งที่ผ่านมา ปัจจุบัน และอนาคตมาบรรจบกัน และ diverge พวกเขาได้ในครั้งเดียวทิวทัศน์ สัมผัส และยังดังมากห่างไกล การ nonvulgar และหายไปในความขององค์ประกอบนี้ พวกเขา ascribe ความแตกต่าง ผสมผสาน และเพิ่มเติม ความแตกต่างอย่างไรผมฟัง ฟังเสียงของชุมชนกำลังมาถึง Übermenschare ของ Nietzsche, nonvulgar, allegoricalเดินทางครั้งนี้เสียงมีไม่แบ่ง ใบซ้ำเต้น 'สั่งใหม่' ของเสียงหายวับไป propels แนวคิดหัวล้าน ทุกอย่างที่สามารถเกิดขึ้นที่เกิดขึ้น และไม่เพียงครั้งเดียว แต่เพียบ เปิด และความ มันไม่ไป ด้วยง่าย ๆ เชิงเส้น สถานการณ์วิธี แต่ problematizes รูปแบบผสมศิลปะเสียงของ irrationality เพิ่มเติมเพิ่มเติม ตามเครื่องบิน ฟังคู่ความหมาย pincer คู่ในอนาคต: ไม่เชิงเส้นเชิงเส้น หนึ่งหนึ่งมันจะ individuation เคลื่อนไหว ร่างกาย และความรู้สึก เสียงประกาศของอนาคตของเสียง ขณะโปรยความเงียบเขาพิลึก เพิ่มเติม buzz กว่า บี๊บกลายเป็นอนาคต นี่คือกลยุทธ์ compositional เปลี่ยนแปลง หรือฉันฟังเป็นเชิง และในที่สุด performative ฉันได้ยินเสียงอนาคตที่ไม่เคยมาถึงเนื่องจากมันอยู่เสมอที่นี่ เสียงไม่เชิงเส้น cetilha หรือ polymorphically ชั่วคราว มันแสดงไปหลังมนุษย์คง และ reverberantแดกดัน ภาพตัดปะนี้ขี้เล่น และพจน์ของลำดับพงศ์ศิลปะเสียงเป็นไม่เพียงแต่กว้างขึ้น แต่รับมืออย่างแท้จริงมากขึ้นกว่า Heidegger เรียกที่ได้รับหรือดู "หยาบคาย" เป็นระเบียบ ก้าวหน้า เส้นเวลาใด ภาษาตัวเอง splintering เสียงเป็นสัญญาณ เป็น embodied และ disembodied แทน สัญญาณ และ signifiers โทรเข้าคำถามรูปภาพของฉันตามอัตวิสัยของอดีต: เครื่องบิน schizophrenic signification ความคิดสร้างสรรค์ neurotic หนึ่งของภาวะเอกฐานของเสียงในที่สุด ฉันได้ยินเงียบ การขาดความรู้ ของกลางกรุงเทพ ที่โครงการเข้าในอนาคต: ป๊อปผสานกับคลิ ยุบเป็น ecstasy ซึ่งช่วยลดความสูญเสียของฉันขึ้น Lacan แนะนำที่ สูญเสียนี้ขึ้นอยู่กับภาพลวงตาของการด้วย เป็นผู้ฟังที่สุดของงานนี้ ฉันรู้สึกเหมือนตัวสั่นเด็กที่หัดเดินมองในกระจก และ hallucinating อย่างมีความสุขในหนึ่งของตัวเอง ครั้งภาษา splintering signification การ ผมเหลืออยู่กับความคิดของว่าวที่อึดอัด การกระทบยอดของศิลปะเสียงอดีตกับอนาคตเป็นเหมือนภาพลวงตาการประจักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเดินทาง nonvulgar
ของศิลปะเสียงผมฟังผมได้ยินผมเชื่อฟัง.
ไม่สถาบันศิลปะเสียงประสานกันอย่างประณีตและการสั่งซื้อที่ตามมาของความปรารถนาให้แน่ใจว่าเราสมัครเป็นสมาชิกลำดับวงศ์ตระกูลผ่านซึ่งมันจะเป็นไปได้หรือไม่ ในองค์ประกอบนี้ฉันได้ยินเสียงโซส่วนรวมซึ่งเชื่อฟังแม้ว่า contradictorily รัฐบาลเวลาที่ผ่านมาและในอนาคต การทำแผนที่ทางประวัติศาสตร์ reconceptualized รู้เสียงดัง ฉันได้ยินป๊อป clunk, ครวญเพลง, เสียงกริ๊กฉวัดเฉวียนของตัวแทนเสียงกวน scrambling เพื่อจารึกความแตกต่าง.
'Tomtoumtomtoumtomtoum'; ที่กรงของศิลปะโซนิคที่ผ่านมา ฉันได้ยินย้อนหลัง.
'Bwwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa'; เสียงแห่งอนาคตศิลปะโซนิค.
ฉันได้ยินความเป็นไปได้แบบไดนามิกเปิดหลายพื้นผิวนอกเวลา (จะมีเวลาออกไปข้างนอก?) หมายถึงไฮเดกเกอร์, แดริด้าอธิบายวิธีการใน nonvulgar หรือคิด 'กรีก' เวลาครั้งในอดีตปัจจุบันและอนาคตมาบรรจบกันและแตกต่าง; พวกเขาจะ glancing ที่ครั้งหนึ่งเคยสัมผัสและยังเพื่อให้ห่างไกลมาก nonvulgar ปรากฏและหายไปในลวดลายขององค์ประกอบนี้พวกเขาอ้างความแตกต่างผสมผสานและ Top ความแตกต่างว่าฉันฟัง ฉันได้ยินเสียงของชุมชนกำลังจะมาถึงÜbermenschareนิท, nonvulgar, เปรียบเทียบ.
นี้การเดินทางของเสียงมีการแบ่งไม่ซ้ำเต้น 'คำสั่งซื้อใหม่ของเสียงหายวับไปผลักดันแนวคิด adnauseam ทุกอย่างที่สามารถเกิดขึ้นที่เกิดขึ้นและไม่เพียงครั้งเดียว แต่เพียบ และกลับมาเปิด มันไม่ได้ไปพร้อมกับการที่ง่ายและเส้นสถานการณ์สมัยใหม่ แต่ต่อยอด problematizes ศิลปะเสียงรูปแบบของสถาบันไม่ลงตัว.
ต่อไปพร้อมเครื่องบินที่ผมได้ยินความหมายคู่คู่ตรงกลางของอนาคต.
หนึ่งเส้นหนึ่งไม่เชิงเส้นมันจะเรียกindividuation การเคลื่อนไหวร่างกายและความรู้สึก ประกาศประกาศอนาคตของเสียง; ในขณะที่การกระจายความเงียบลึกลับ, แบล็กฉวัดเฉวียนกว่าเสียงเตือนของอนาคตกลายเป็น นี้เป็นกลยุทธ์ที่ compositional กระแสหรือการฟังของฉันเป็นความสัมพันธ์ที่มีประสิทธิภาพและในที่สุด? ฉันได้ยินในอนาคตเกี่ยวกับเสียงที่ไม่เคยมาถึงแล้วเพราะมันเป็นเสมอที่นี่ เสียงมันไม่เชิงเส้นหรือ atemporal polymorphically ชั่วขณะ เป็นไปได้ที่จะนำเสนอการโพสต์ของมนุษย์เป็นจังหวะและมีเสียง.
แดกดันนี้จับแพะชนแกะขี้เล่นและเชิงเปรียบเทียบของการลำดับวงศ์ตระกูลศิลปะเสียงไม่ได้เป็นเพียงที่กว้างกว่า แต่แบล็กตัวอักษรที่น่าเชื่อถือกว่าสิ่งที่เรียกไฮเดกเกอร์ได้รับหรือ "หยาบคาย" มุมมองของระเบียบก้าวหน้าเส้นเวลา ภาษาตัวเองแตกของเสียงลงในสัญญาณเข้าไปในการแสดงเป็นตัวเป็นตนและปลดสัญญาณและ signifiers โทรเข้ามาถามภาพอัตนัยของฉันที่ผ่านมา:. เครื่องบินจิตเภทของความหมาย, ความคิดสร้างสรรค์โรคประสาทแตกแยกของความแปลกประหลาดที่จะกลายเป็นเสียงที่สุดท้าย ฉันได้ยินความเงียบความรู้สึกที่ขาดหายไปของการรู้ของได้ยินที่ฉันโครงการไปสู่อนาคต: pop ผสานด้วยการคลิกและการสลายตัวลงไปในความปีติยินดีซึ่งบรรเทาความรู้สึกของฉันที่เป็นส่วนประกอบของการสูญเสีย
เลปแสดงให้เห็นว่าการสูญเสียนี้จะขึ้นอยู่กับภาพลวงตาของความพร้อมเพรียงกันที่ ในฐานะที่เป็นผู้ฟังในตอนท้ายของงานนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นเด็กวัยหัดเดินสั่นคลอนมองในกระจกและเห็นภาพหลอนอย่างมีความสุขในการแตกแยกของตัวเอง อีกครั้งหนึ่งที่ความหมายภาษาแตก ฉันกำลังทิ้งให้อยู่กับความคิดของความเป็นทั้งหมดอึดอัด ปรองดองของศิลปะที่ผ่านมาเกี่ยวกับเสียงที่มีในอนาคตดูเหมือนว่าภาพลวงตาเชิงประจักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสั่นของคลื่นโซนิค art nonvulgar การเดินทางของฉันฟังนะผม 2
4 ได้ยินการเชื่อฟัง
ไม่ที่ดีเยี่ยมของสถาบันศิลปะ dissonant เสียงและการสั่งซื้อครั้งถัดไปของความปรารถนาให้ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเราสมัครผ่านลำดับวงศ์ตระกูลที่อยู่ภายใต้การควบคุมหรือไม่ ? ในการจัดองค์ประกอบภาพนี้ผมได้ยิน rhizomic collective ซึ่งปฏิบัติตามนั้นแม้จะให้ไปยังรัฐบาล contradictorily ของช่วงเวลาในอดีตและในอนาคตได้ การแมป reconceptualized ทางประวัติศาสตร์ ,ฉันจะทราบได้ด้วยเสียง ฉันได้ยินเสียงที่โผล่ขึ้น , ฮัมให้เสียงแก้วกระทบกัน clunk , ความวุ่นวายของการสั่นของคลื่นโซนิค agent provocateurs ยุ่งอยู่กับการจารึกความแตกต่างได้
' ' ' Tomtoumtomtoumtomtoum กรง ' ของ Sonic Arts ที่ผ่านมาแล้ว ฉันได้ยินเสียงการมองดูข้างหลังได้
' ' Bwwaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ; เสียงของศิลปะการสั่นของคลื่นโซนิคอีกในอนาคต
ฉันได้ยินเสียงความเป็นไปได้ในแบบไดนามิก , เปิด , ลวดลายที่มีหลายด้านนอก ' เวลา ( มีที่อยู่นอกช่วงเวลาหรือไม่ ? ใน ) ไฮเดกเกอร์อ้างถึงDerrida ได้รับการอธิบายถึงวิธีการที่ให้ในภาษากรีก ' หรือ ' nonvulgar แนวความคิดเกี่ยวกับเวลาและช่วงเวลาแห่งอดีตปัจจุบันและอนาคตการบรรจบกันอย่างลงตัวและผิวมันวาวโดยให้มีแต่พวกเขาจะได้ในครั้งเดียวให้สัมผัสและยังไม่เหลือบตามองไปรอบเพื่อให้ได้ระยะไกลมาก การ nonvulgar ปรากฏขึ้นและหายไปในการจัดองค์ประกอบภาพนี้คือความโดดเด่นตามแบบของพวกเขา , ความแตกต่าง , ผสมและ (universal education) effortlessy เพิ่มเติมที่ผมใช้ในการฟัง ฉันได้ยินเสียงของรถที่ชุมชนของ Nietzsche, Übermenschare ,Nonvulgar allegorical ให้ได้
ไม่มีการเดินทางของคลื่นโซนิคนี้หยุดชั่วคราว , การทำซ้ำการตี ' สั่งซื้อใหม่ ' ของหายวับไปในแนวความคิดแบบดีเลย์เสียงท่วงทำนอง adnauseam ได้ ทุกสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ที่กำลังเกิดขึ้นและไม่ได้เพียงครั้งเดียวแต่ไม่รู้จบ การเปิดและการส่งคืน โดยจะไม่นำไปใช้กับที่เรียบง่ายและเป็นแบบเส้นตรง , สถานการณ์แบบสมัยใหม่ แต่การบรรจุเข้าเป็นส่วนหนึ่งของรูปแบบการจัดแสดงผลงานทางศิลปะของคลื่นโซนิค problematizes ความไม่มีเหตุผลได้
ห่างออกไปตามแนวระนาบฉันได้ยินเสียงสองง่าม , การดับเบิลคลิกที่ตีกระหนาบสองข้างอย่างก้ามปูของอนาคต : หนึ่งแบบเส้นตรง , หนึ่งไม่เป็นเส้นตรงได้
จะเรียกใช้การเคลื่อนไหวร่างกาย individuation และความรู้สึกได้ การแจ้งข้อสงสัย Denis Chevrier ของอนาคตของเสียงรบกวนการกระจายความเงียบอันแปลกประหลาดโพรง Buzz เพิ่มเติมมากกว่าเสียงบี๊พหนึ่งในอนาคตที่กลายเป็นได้ การติดตั้งนี้เป็นกลยุทธ์ในการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเขียนให้ไปที่การฟังของฉันตามที่สัมพันธ์กันและท้ายที่สุด performative ใช่หรือไม่ ?ฉันได้ยินเสียงการสั่นของคลื่นโซนิคที่ไม่เคยมาถึงในอนาคตเพราะมันอยู่แล้วได้ที่นี่เสมอ มันฟังดูไม่เป็นเส้นตรงให้ไปที่ polymorphically atemporal temporal key integrity protocol (TKIP) ได้ การวิจารณ์เกี่ยวกับมันเป็นมนุษย์และได้เป็นเสียงสะท้อนก้องกังวานมีความเป็นไปได้ต่างๆได้
ในทางกลับกันนี่ขี้เล่นและภาพคอลลาจของเสียงโดยอุปมาศิลปะการลำดับวงศ์ตระกูลไม่เพียงให้กว้างขึ้นแต่มากด้วยข้ออ้างอย่างแท้จริงมากกว่าที่ได้รับการโทรติดต่อหรือไฮเดกเกอร์ " " มุมมองของคุณให้เป็นระเบียบ parturient ,โปรเกรสซีฟ , เวลาแบบเส้นตรง ภาษาที่มีอยู่ด้วยตัวเองที่ติดไฟของเสียงลงในป้ายให้เข้าไปใน " และก้อยฟุบหลับต่อไปอีกตรงข้ามการรับรองการส่งสัญญาณและการโทรเข้าสู่คำถาม signifiers ในเชิงอัตวิสัยของฉันภาพของอดีต : เซลดาป่วยเป็นโรคจิตเภทระนาบของการมีนัยสำคัญซึ่งเป็นความคิดสร้างสรรค์ที่ neurotic พลเมืองแตกแยกของซิงกูลาริตีในการที่จะเป็นคลื่นโซนิคแล้ว
สุดท้ายให้ฉันได้ยินเสียงเงียบหายไปความรู้สึกของการเป็นการรู้ว่าการได้ยินของเกาะโปรเจคนั้นเข้าไปในอนาคต : POP การผสานกับคลิกและการยุบสภาผู้แทนราษฎรมิได้เข้าไปในความปลื้มปีติซึ่งช่วยลดการสูญเสียความรู้สึกของตราสารจัดตั้งของฉันได้ ชี้ให้เห็นว่าการสูญเสียนี้ Lacan นี้อยู่บนพื้นฐานของการไม่ประสานงานกันได้ภาพลวงตา เมื่อผู้ฟังในตอนท้ายของงานนี้ฉันรู้สึกเหมือนกับกำลังไฟที่ไม่ซ้ำกันในระยะใกล้สำหรับเด็กวัยกำลังมองตัวเองในกระจกและมีความสุขในตัวเอง hallucinating พลเมืองแตกแยกได้ อีกครั้งที่ติดไฟได้การมีนัยสำคัญภาษาฉันไปทางซ้ายพร้อมด้วยแนวความคิดของการสร้างความรู้สึกอึดอัด wholeness ได้ การปรับให้ตรงกันของคลื่นโซนิคที่ผ่านมาจัดแสดงผลงานทางศิลปะที่มีอนาคตที่ดูเหมือนจะเป็นภาพหลอนในเชิงประจักษ์