LORENZETTI, PietroPittore senese, f

LORENZETTI, Pietro
Pittore senese, fratello dell'altrettanto celebre e prolifico Ambrogio, documentato dal 1306 - quando un Petruccio di Lorenzo viene pagato "per una dipintura nella tavola dei Signori Nove" (Milanesi, 1854, p. 194) - al 1345, data che compare sugli affreschi firmati di S. Michele Arcangelo a Castiglion del Bosco, presso Buonconvento. Ove si accetti l'identificazione con Petruccio di Lorenzo, che per essere pagato in proprio non poteva avere meno di venticinque anni, la data di nascita di L. può fissarsi indiziariamente al 1280, e la morte presumibilmente, come per il fratello, al 1348, in conseguenza della grande peste.Numerose sono le opere firmate da L.: il polittico per la pieve di S. Maria ad Arezzo, iniziato nel 1320, la Madonna con il Bambino (Cortona, Mus. Diocesano), la pala del Carmine, del 1329 (Siena, Pinacoteca Naz.), le tre tavole di polittico, dalla pieve di S. Cecilia a Crevole, del 1332 (Siena, Pinacoteca Naz.), la Madonna con il Bambino per la chiesa di S. Francesco a Pistoia, del 1340 (Firenze, Uffizi), il trittico del 1340 (Washington, Nat. Gall. of Art), il dittico di Altenburg (Lindenau-Mus.), la pala della Beata Umiltà, del 1341 (Firenze, Uffizi), la Natività della Vergine per il duomo di Siena, del 1342 (Siena, Mus. dell'Opera della Metropolitana), e gli affreschi di Castiglion del Bosco, del 1345.Opere documentate a Siena e poi andate perdute sono una tavola per la chiesa degli Umiliati (1329), la dipintura per la porta nuova del duomo (1333), gli affreschi con Storie della Vergine sulla facciata dello Spedale di S. Maria della Scala (1335) e una tavola per la chiesa di S. Martino (1337).

La formazione stilistica dell'artista, quale si palesa nelle sue prime opere, si svolse essenzialmente nell'orbita di Duccio di Buoninsegna, la cui lezione appare vivificata da una personale meditazione sul Giotto assisiate e sui ritmi scultorei di Giovanni Pisano. Infatti i suoi esordi vanno ricercati ad Assisi, nel braccio sinistro del transetto della basilica inferiore di S. Francesco, dove L. eseguì un ciclo di affreschi con Storie della Passione di Cristo, a lui restituito da Cavalcaselle (Crowe, Cavalcaselle, 1864), che corresse le devianti indicazioni di Vasari (Le Vite, II, 1967, pp. 143-147), il quale riferiva gli affreschi assisiati sia a Cavallini (Crocifissione; Vasari, Le Vite, II, 1967, p. 187), sia a Giotto (Stimmate di s. Francesco; ivi, p. 101), sia a Puccio Capanna (Storie della Passione; ivi, p. 118); Vasari, del resto, chiamò L. Pietro Laurati, ignorandone la parentela con Ambrogio e ritenendolo scolaro di Giotto (Le Vite, II, 1967, pp. 143-147).

I primi affreschi eseguiti da L. nella basilica inferiore di Assisi appaiono il trittico murale della cappella Orsini raffigurante la Madonna con il Bambino fra i ss. Giovanni Battista e Francesco, attribuitogli da Cavalcaselle (Crowe, Cavalcaselle, 1885), e le sei Storie ante mortem della Passione di Cristo: Ingresso a Gerusalemme, Ultima Cena, Lavanda dei piedi, Arresto di Cristo, Flagellazione e Andata al Calvario (sottoposte nel 1963 a un radicale restauro). Nelle Storie della Passione si palesano un'eccezionale vivezza coloristica, eredità del grande Duecento senese, e uno sperimentale dominio dello spazio, esemplato e studiato su Giotto. Secondo le ipotesi di Volpe (1951b; 1965; 1989), il quale ne ha riconosciuto la piena e totale autografia, contro le precedenti e invalse opinioni della critica che li giudicavano opera mediocre di allievi oppure tardo prodotto della maturità, questi affreschi sono databili in una fase precoce del percorso dell'artista, compresa tra il 1310 e il 1319; L. in un esito ancora arcaizzante e composito avrebbe quindi eseguito il trittico Orsini negli anni 1310-1315 e gli affreschi della Passione dal 1315 al 1319. Lo stacco qualitativo ed espressivo che si rileva tra le Storie della Passione ante mortem e quelle delle pareti sottostanti, la Crocifissione e le Storie post mortem, fa ritenere che sia avvenuta un'interruzione dei lavori, presumibilmente causata dai rivolgimenti politici seguiti alla cacciata dei guelfi e all'avvento del governo ghibellino, avvenuto nel 1319, e dalla commissione del polittico di Arezzo.

Il 17 aprile 1320 infatti il potente vescovo ghibellino Guido Tarlati commissionava a L. un grande polittico per l'altare della pieve di S. Maria ad Arezzo, nella cui tribuna, secondo Vasari (Le Vite, II, 1967, p. 145), si trovavano anche degli affreschi di sua mano. La lavorazione si protrasse dall'aprile del 1320 al gennaio del 1324, come attestano i documenti, dai quali si evince che al vescovo Tarlati era demandato il controllo dell'iconografia, delle misure, dell'eccellenza dei materiali usati, nonché della qualità dell'esecuzione (Firenze, Arch. di Stato, Notarile antecosimiano, A 966; Milanesi, 1854; Mariotti, 1968; Guerrini, 1988). È questa la prima opera sicuramente databile dell'artista, che vi si firma "Petrus Laure(n)tii me pinxit dextra senensis"; il grandioso complesso a due ordini nella pieve aretina, che doveva essere completato da una cornice e da una predella ora mancanti, palesa, oltre ai riflessi di Duccio di Buoninsegna e di Giotto, nell'appassionata tensione psicologica delle figure, un'eco meditata delle sculture eseguite da Giovanni Pisano per la facciata del duomo di Siena.Forse anteriori al polittico aretino si ritengono alcuni dipinti eseguiti per chiese del contado di Arezzo e di Siena: la Madonna con il Bambino e quattro angeli che reca la firma "Petrus Laurentii hanc pinx[it] dextra senensis", già nel duomo di Cortona (Mus. Diocesano), il Crocifisso sagomato proveniente dalla chiesa di S. Marco di Cortona (Mus. Diocesano), la Madonna con il Bambino della pieve dei Ss. Leonardo e Cristoforo a Monticchiello, presso Pienza, centro di un polittico smembrato di cui facevano parte la S. Agata (Le Mans, Mus. de Tessé) e i Ss. Benedetto, Caterina e Margherita (Firenze, Mus. Horne), e infine la Madonna con il Bambino della pieve dei Ss. Stefano e Degna a Castiglione d'Orcia. Queste opere esemplificano la giovinezza dell'artista, coinvolto nella cultura duccesca, di cui peraltro rinnovò lo stile con un'accentuata certezza plastica che si apparenta ai primi affreschi assisiati. Connessa allo stile del polittico aretino e alla seconda fase degli affreschi di Assisi appare la maestosa figura di S. Lucia (Firenze, chiesa di S. Lucia dei Magnoli), restaurata e parzialmente ridipinta nel 1473 da Jacopo del Sellaio, che aggiunse l'angelo annunciante e l'Annunciata. L'opera, di straordinaria importanza sia qualitativa sia storica, testimonia la prima precoce presenza a Firenze di Pietro, forse in concomitanza con il soggiorno del fratello Ambrogio, documentato in città dal 1321.Ad Assisi l'artista dovette presumibilmente fare ritorno per una seconda campagna di affreschi nella basilica inferiore, per i quali non si possiede alcun dato se non quello dello stile. Essi comprendono la Discesa al limbo, la Risurrezione, la Deposizione dalla croce, il Seppellimento (sulla parete di accesso alla cappella Orsini), la grande Crocifissione, che presenta una vasta lacuna della superficie pittorica, con la sottostante Sacra Conversazione (sulla parete sinistra del transetto), il rovinato Giuda impiccato e le Stimmate di s. Francesco. Diversamente da quelle della volta, queste storie non hanno subìto rilevanti riserve attributive; la critica è infatti unanime nel ritenerle non soltanto l'impresa di maggiore respiro di L., ma altresì una delle più alte testimonianze del Trecento italiano. Controversa è invece la loro cronologia: per Maginnis (1976; 1984) tutta la decorazione del transetto per ragioni tecniche sarebbe avvenuta in un'unica campagna di lavori terminata nel 1319; per Carli (1981) essa si sarebbe conclusa negli anni 1327-1328; Volpe (1965; 1989) propone invece più persuasivamente due campagne di lavori, la seconda svolta in tempi brevi entro il 1322, prima della conclusione cruenta del conflitto che oppose Assisi alle forze papali e alla guelfa Perugia. Nelle Storie post mortem si avvertono infatti un più maturo e arduo impegno compositivo, specie nella grandiosa Crocifissione, e una potente plasticità delle figure dai crudi spezzati profili, che rievocano le sculture di Giovanni Pisano. La meditata resa spaziale e uno strenuo sperimentalismo visivo indicano inoltre un rinnovato contatto di L. con Giotto e la conoscenza del suo stile maturo, che si palesa nella cappella Peruzzi in Santa Croce a Firenze, nonché un legame con l'esperienza fiorentina del fratello.In questo momento, oppure, come ritengono alcuni (Maginnis, 1984), in un'epoca precedente al polittico di Arezzo (1320-1324), si situano altre opere su tavola compiute forse durante un secondo soggiorno dell'artista a Siena: la Crocifissione e santi (Cambridge, MA, Harvard Univ. Art Mus., Fogg Art Mus.), il S. Leonardo (Riggisberg, Abeggstiftung), scomparto destro di un polittico presumibilmente proveniente dall'eremo agostiniano di S. Leonardo al Lago presso Siena, la Madonna con il Bambino in trono e un monaco, sormontata da due pennacchi con due angeli adoranti (Filadelfia, Mus. of Art, Johnson Coll.), e un consunto trittico (Seattle, Washington Art Mus., Kress Coll.).

A questo momento, posteriore al 1320 e al polittico aretino, potrebbero connettersi anche due dipinti di piccole dimensioni: il centro di un tabernacolo a forma di trittico (coll. privata; Boskovits, 1986) - che costituisce l'unico esempio di altarolo per la devozione privata situabile nella fase giovanile dell'artista, forse proveniente dall'area aretina vista la presenza delle ss. Fiora e Lucilla - e la Crocifissione e due dolenti (Siena, Pinacoteca Naz.), probabile fastigio di un perduto polittico dalla solenne, arcaica struttura, che si lega agli episodi post mortem degli affreschi di Assisi (Volpe, 1951b).Dopo il 1306 L. risulta documentato a Siena una seconda volta nel 1326, quando venne pagato per la "dipignitura delle Storie nella

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lorenzetti, Pietroเซียนาจิตรกร พี่ชายของเท่า ๆ กัน และมีชื่อเสียงลูก Ambrose จัด โดย 1306 เมื่อ Lorenzo di Petruccio การชำระการวาดภาพในตารางของลอร์ดเก้า "(Milan, 1854, p. 194)-1345 วันปรากฏบน frescoes ลงนาม โดย Michele Arcangelo s ได้ใน Castiglion เดลบอสโก ที่ Buonconvento ถ้าคุณยอมรับรหัสกับ Lorenzo di Petruccio ว่า จะชำระเพียงไม่มีน้อยกว่ายี่สิบห้าปี สามารถแก้ไขวันเดือนปีเกิดของ l. 1280 indiziariamente และทับ เป็นตายพี่ชายของเธอ ที่ 1348, in consequence of โรคระบาดครั้งใหญ่ มีหลายงานที่เซ็นชื่อ โดย l.: ประดับในโบสถ์ของโรงโฆษณา s ได้มาเรีย Arezzo เริ่มใน 1320 มาดอนน่ากับลูก (Cortona บรรยากาศเป็นกัน Diocesano), สร้าง del Carmine, 1329 (เซียนา รายการพิพิธภัณฑ์), การติดตั้งที่สามของฉากแท่นบูชา pieve di ได้ Cecilia ใน Crevole, 1332 (เซียนา รายการพิพิธภัณฑ์), มาดอนน่ากับลูกสำหรับคริสตจักรของฟรานในซานอันเดรอา 1340 (ฟลอเรนซ์ ฟลอเร็นซ์), บานพับภาพของ 1340 (วอชิงตัน Nat. ปากปราศรัยน้ำใจเชือด ศิลปะ), บานพับของ Altenburg (Lindenau-พิพิธภัณฑ์), ฉากแท่นบูชาของเราบท 1341 (ฟลอเรนซ์ ฟลอเร็นซ์), ประสูติพระนางพรหมจารีสำหรับวิหารของเซียนา ทูต (MUS. เมโทรโอเปร่า), และ frescoes ของ Castiglion del บอสโก ของ 1345. เอกสารในเซียนา และหายไปแล้ว มีตารางสำหรับ degli โบสถ์ Umiliati (1329), จิตรกรรมกับประตูวิหารใหม่ (1333) frescoes กับเรื่องราวของบนกระจกโรงพยาบาลของซานตามาเรียเดลลาสกาลา (1335) และตารางสำหรับคริสตจักรของมาร์ติโน s ได้ (1337)การก่อตัวเป็นสำนวนของศิลปิน ซึ่งปรากฏตัวในช่วงต้นของเขาทำงาน ใช้เวลาส่วนใหญ่ในวงโคจรของ Buoninsegna di Duccio บทดูเหมือนว่า enlivened โดยสมาธิบุคคลในอัสซีซี Giotto และแกะสลัก โดย Giovanni Pisano แบบ ชิ้นที่พบในอัสซีซี ในแขนซ้ายของมุขข้างโบสถ์ของมหาวิหารเซนต์ Francis ที่ l. ทำวงจร frescoes กับเรื่องราวของความรักของพระคริสต์ การส่งคืนให้เขา โดย Cavalcaselle (โครว์ Cavalcaselle, 1864), ซึ่งบ่งชี้ deviant ของ Vasari (ชีวิต II, 1967 นำ 143-147), ซึ่งรายงานจากอัสซีซี frescoes Cavallini (ทั้งตรึง แก้ไข ด้านล่าง Giorgio Vasari, Le Vite, II, 1967, p. 187) และ Giotto (stigmata s.Francesco; ibid., p. 101), และ Puccio Capanna (เรื่องราวของความรัก ibid., p. 118); Vasari เรียกอย่างไรก็ตาม l. Pietro Laurati ละเว้นความสัมพันธ์ กับ Ambrose และ schoolboy ของ Giotto (ชีวิต II, 1967 นำ 143-147)Frescoes เก่าทาสี โดย l. ในมหาวิหารอัสซีซีต่ำโบสถ์ Orsini จิตรกรรมฝาผนังบานพับภาพแสดงให้เห็นถึงพระแม่มารีกับเด็กระหว่างนักบุญจอห์นและ Francis, Cavalcaselle (โครว์ Cavalcaselle, 1885), และเรื่องราวหก antemortem ของความรักของพระคริสต์: เข้ากรุงเยรูซาเล็ม ซุปเปอร์ล่าสุด ซักผ้า เท้าจับกุมพระเยซู พระเยซูถูกเฆี่ยน และถนนไม้กางเขน (ส่งใน 1963 เพื่อคืนรุนแรง) ในเรื่องราวความรักเกิดขึ้นสดใสสีพิเศษ ดั้งเดิมของ senese ดีสงคราม และโดเมนพื้นที่ทดลอง esemplato และศึกษา Giotto ตามสมมติฐานของฟ็อกซ์ (1965; 1951b; 1989), คนรู้จักเต็ม และรวมออโตกราฟ เทียบกับก่อนหน้านี้ และสร้างความเห็นของนักวิจารณ์ผู้ตัดสินพวกเขาทำงานมาตรฐานของนักเรียนหรือครบกำหนดล่าช้า ผลิตภัณฑ์ frescoes เหล่านี้มีวันที่เป็นระยะแรก ๆ ของเส้นทางของศิลปินระหว่าง 1310 1319 จะมีพวก และคอมโพสิต ได้แล้ว วิ่ง Orsini ในปีบานพับภาพ-1310 1315 และ frescoes เกิดจาก 1315 การ 1319 ปลดและคุณภาพที่แสดงออกที่คุณพบระหว่างเรื่องราวของ antemortem และความหลงใหลในผนังด้านล่าง ตรึงกางเขนและเรื่องราว postmortem แนะนำที่ ได้มีการหยุดชะงักของงาน การสันนิษฐานสาเหตุการเมือง upheavals ตามขับไล่ guelfi ที่และรัฐบาล Ghibelline 1319 เดิน ทางมาโดยนายประดับ ArezzoIl 17 aprile 1320 infatti il potente vescovo ghibellino Guido Tarlati commissionava a L. un grande polittico per l'altare della pieve di S. Maria ad Arezzo, nella cui tribuna, secondo Vasari (Le Vite, II, 1967, p. 145), si trovavano anche degli affreschi di sua mano. La lavorazione si protrasse dall'aprile del 1320 al gennaio del 1324, come attestano i documenti, dai quali si evince che al vescovo Tarlati era demandato il controllo dell'iconografia, delle misure, dell'eccellenza dei materiali usati, nonché della qualità dell'esecuzione (Firenze, Arch. di Stato, Notarile antecosimiano, A 966; Milanesi, 1854; Mariotti, 1968; Guerrini, 1988). È questa la prima opera sicuramente databile dell'artista, che vi si firma "Petrus Laure(n)tii me pinxit dextra senensis"; il grandioso complesso a due ordini nella pieve aretina, che doveva essere completato da una cornice e da una predella ora mancanti, palesa, oltre ai riflessi di Duccio di Buoninsegna e di Giotto, nell'appassionata tensione psicologica delle figure, un'eco meditata delle sculture eseguite da Giovanni Pisano per la facciata del duomo di Siena.Forse anteriori al polittico aretino si ritengono alcuni dipinti eseguiti per chiese del contado di Arezzo e di Siena: la Madonna con il Bambino e quattro angeli che reca la firma "Petrus Laurentii hanc pinx[it] dextra senensis", già nel duomo di Cortona (Mus. Diocesano), il Crocifisso sagomato proveniente dalla chiesa di S. Marco di Cortona (Mus. Diocesano), la Madonna con il Bambino della pieve dei Ss. Leonardo e Cristoforo a Monticchiello, presso Pienza, centro di un polittico smembrato di cui facevano parte la S. Agata (Le Mans, Mus. de Tessé) e i Ss. Benedetto, Caterina e Margherita (Firenze, Mus. Horne), e infine la Madonna con il Bambino della pieve dei Ss. Stefano e Degna a Castiglione d'Orcia. Queste opere esemplificano la giovinezza dell'artista, coinvolto nella cultura duccesca, di cui peraltro rinnovò lo stile con un'accentuata certezza plastica che si apparenta ai primi affreschi assisiati. Connessa allo stile del polittico aretino e alla seconda fase degli affreschi di Assisi appare la maestosa figura di S. Lucia (Firenze, chiesa di S. Lucia dei Magnoli), restaurata e parzialmente ridipinta nel 1473 da Jacopo del Sellaio, che aggiunse l'angelo annunciante e l'Annunciata. L'opera, di straordinaria importanza sia qualitativa sia storica, testimonia la prima precoce presenza a Firenze di Pietro, forse in concomitanza con il soggiorno del fratello Ambrogio, documentato in città dal 1321.Ad Assisi l'artista dovette presumibilmente fare ritorno per una seconda campagna di affreschi nella basilica inferiore, per i quali non si possiede alcun dato se non quello dello stile. Essi comprendono la Discesa al limbo, la Risurrezione, la Deposizione dalla croce, il Seppellimento (sulla parete di accesso alla cappella Orsini), la grande Crocifissione, che presenta una vasta lacuna della superficie pittorica, con la sottostante Sacra Conversazione (sulla parete sinistra del transetto), il rovinato Giuda impiccato e le Stimmate di s. Francesco. Diversamente da quelle della volta, queste storie non hanno subìto rilevanti riserve attributive; la critica è infatti unanime nel ritenerle non soltanto l'impresa di maggiore respiro di L., ma altresì una delle più alte testimonianze del Trecento italiano. Controversa è invece la loro cronologia: per Maginnis (1976; 1984) tutta la decorazione del transetto per ragioni tecniche sarebbe avvenuta in un'unica campagna di lavori terminata nel 1319; per Carli (1981) essa si sarebbe conclusa negli anni 1327-1328; Volpe (1965; 1989) propone invece più persuasivamente due campagne di lavori, la seconda svolta in tempi brevi entro il 1322, prima della conclusione cruenta del conflitto che oppose Assisi alle forze papali e alla guelfa Perugia. Nelle Storie post mortem si avvertono infatti un più maturo e arduo impegno compositivo, specie nella grandiosa Crocifissione, e una potente plasticità delle figure dai crudi spezzati profili, che rievocano le sculture di Giovanni Pisano. La meditata resa spaziale e uno strenuo sperimentalismo visivo indicano inoltre un rinnovato contatto di L. con Giotto e la conoscenza del suo stile maturo, che si palesa nella cappella Peruzzi in Santa Croce a Firenze, nonché un legame con l'esperienza fiorentina del fratello.In questo momento, oppure, come ritengono alcuni (Maginnis, 1984), in un'epoca precedente al polittico di Arezzo (1320-1324), si situano altre opere su tavola compiute forse durante un secondo soggiorno dell'artista a Siena: la Crocifissione e santi (Cambridge, MA, Harvard Univ. Art Mus., Fogg Art Mus.), il S. Leonardo (Riggisberg, Abeggstiftung), scomparto destro di un polittico presumibilmente proveniente dall'eremo agostiniano di S. Leonardo al Lago presso Siena, la Madonna con il Bambino in trono e un monaco, sormontata da due pennacchi con due angeli adoranti (Filadelfia, Mus. of Art, Johnson Coll.), e un consunto trittico (Seattle, Washington Art Mus., Kress Coll.).A questo momento, posteriore al 1320 e al polittico aretino, potrebbero connettersi anche due dipinti di piccole dimensioni: il centro di un tabernacolo a forma di trittico (coll. privata; Boskovits, 1986) - che costituisce l'unico esempio di altarolo per la devozione privata situabile nella fase giovanile dell'artista, forse proveniente dall'area aretina vista la presenza delle ss. Fiora e Lucilla - e la Crocifissione e due dolenti (Siena, Pinacoteca Naz.), probabile fastigio di un perduto polittico dalla solenne, arcaica struttura, che si lega agli episodi post mortem degli affreschi di Assisi (Volpe, 1951b).Dopo il 1306 L. risulta documentato a Siena una seconda volta nel 1326, quando venne pagato per la "dipignitura delle Storie nella

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lorenzetti เปียโตร
Sienese จิตรกรพี่ชายที่มีชื่อเสียงอย่างเท่าเทียมกันและความอุดมสมบูรณ์แอมโบรสเอกสารจาก 1306 - เมื่ออเรนโซ Petruchio เป็นค่าใช้จ่าย "สำหรับ dipintura ในตารางของขุนนางเก้า" (Milanesi, 1854, หน้า 194.) - 1,345 วัน ที่ปรากฏบนจิตรกรรมฝาผนังที่ลงนามโดยเซนต์ไมเคิลเทวทูตใน Castiglione เดลบอสโกที่ Buonconvento ถ้าเรายอมรับบัตรประจำตัวที่มี Petruchio อเรนโซซึ่งจะต้องจ่ายในของตัวเองไม่สามารถมีน้อยกว่ายี่สิบห้าปีวันเดือนปีเกิดของแอลสามารถ fixate indiziariamente 1280 และเสียชีวิตน่าจะเหมือนพี่ชายของเขา 1348 เป็นผลมาจาก peste.Numerose ขนาดใหญ่เป็นผลงานที่ลงนามโดย L:. แท่นสำหรับคริสตจักรของเอสมาเรียในอาเรสโซเริ่มต้นในปี 1320 ที่มาดอนน่าและเด็ก (. คอร์โตนาเฮอโบสถ์) แท่นบูชาของสีแดงที่ 1329 (เซียน่า Pinacoteca แน็ต.) ที่สามแผงของแท่นบูชาจากตำบลเซนต์เซซิเลียใน Crevole, 1332 (เซียน่า Pinacoteca แน็ต.) ที่มาดอนน่าและเด็กสำหรับโบสถ์ซานฟรานใน Pistoia, 1340 (ฟลอเรนซ์ Uffizi) อันมีค่าของ 1340 (ที่วอชิงตันแน็ต. น้ำดี. ศิลปะ) diptych ของเทน (ที่ Lindenau-Mus.) แท่นบูชาของความสุขความอ่อนน้อมถ่อมตนที่ 1341 (ฟลอเรนซ์ Uffizi) ที่ประสูติของพระเยซู เวอร์จินวิหารของเซียน่าใน 1342 (เซียน่า Mus. รถไฟใต้ดิน Opera) และจิตรกรรมฝาผนังของ Castiglione เดลบอสโกที่ 1345.Opere บันทึกไว้ในเซียนาและการสูญเสียนั้นมีกระดานสำหรับคริสตจักรของต่ำต้อย ( 1329) dipintura สำหรับประตูใหม่ของมหาวิหาร (1333) จิตรกรรมฝาผนังที่มีเรื่องราวของพระแม่มารีในอาคารของโรงพยาบาลซานตามาเรียเดลลาสกาล่านี้ (1335) และโต๊ะสำหรับโบสถ์เซนต์มาร์ติน (1337) ได้. การฝึกอบรม สไตล์ของศิลปินซึ่งถูกเปิดเผยในงานแรกของเขาที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในวงโคจรของ Duccio ที่มีบทเรียนที่ดูเหมือนจะคึกคักด้วยการทำสมาธิส่วนบุคคลใน Giotto อัสซีซีและจังหวะแกะสลักโดย Giovanni Pisano ในความเป็นจริงจุดเริ่มต้นจะพบในอัสซีซีในปีกล่างมหาวิหารเซนต์ฟรานซิสที่แอลดำเนินวงจรของจิตรกรรมฝาผนังที่มีเรื่องราวของความรักของพระเยซูคริสต์ที่เขากลับมาจาก Cavalcaselle (โครว์ Cavalcaselle 1864) ที่ได้รับการแก้ไขอาการผิดปกติของวาซารี (ชีวิต ii, 1967, หน้า 143-147.) ซึ่งรายงานจิตรกรรมฝาผนังทั้ง Cavallini อัสซีซี (ตรึงกางเขน; วาซารี, ชีวิต, II, 1967, หน้า 187.) ทั้งสอง Giotto (ปาน s ของฟรานเชส. พี. 101) คือการ Puccio Capanna (กิเลส; p. 118); วาซารียิ่งกว่านั้นเรียกว่าเปโตลิตร Laurati ไม่สนใจความสัมพันธ์กับนักเรียนและแอมโบรสพิจารณาของ Giotto (Le วัลย์ครั้งที่สองปี 1967 ได้ pp. 143-147). จิตรกรรมฝาผนังเป็นครั้งแรกโดยแอลในคริสตจักรที่ต่ำกว่าของอัสซีซีปรากฏ ออซินีโบสถ์อันมีค่าภาพจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดที่มาดอนน่าและเด็กกับเอสเอส Giovanni Battista และฟรานเป็นที่จัดสรรโดย Cavalcaselle (โครว์ Cavalcaselle, 1885) และหกเรื่องการตรวจสอบก่อนการตายของกิเลสของพระคริสต์: เข้าสู่กรุงเยรูซาเล็มกระยาหารค่ำมื้อสุดท้ายซักผ้าของเท้าที่จับกุมของพระคริสต์พระแส้และวิธีการโกรธา (การส่งใน 1963 ในการฟื้นฟูหลัก) ในความรักมันเผยให้เห็นความสดใสโดดเด่นของสีมรดกของศตวรรษที่สิบสามที่ดี Sienese และโดเมนพื้นที่ทดลองสร้างแบบจำลองและการศึกษา Giotto ตามสมมติฐานของฟ็อกซ์ (1951b; 1965; 1989) ซึ่งได้รับการยอมรับแสดงที่มาเต็มและสมบูรณ์กับความเห็นก่อนหน้านี้และฝังรากหยั่งลึกของนักวิจารณ์ที่ตัดสินพวกเขาโดยนักเรียนปานกลางหรือผลิตภัณฑ์ในช่วงปลายของการกำหนดที่จิตรกรรมฝาผนังเหล่านี้มีการลงวันที่ใน ในช่วงต้นอาชีพของศิลปินระหว่าง 1310 และ 1319; ลิตรในผลประกอบยังคงโบราณและดังนั้นจึงจะทำงานอันมีค่าออซินีในปี 1310-1315 และจิตรกรรมฝาผนังของกิเลสจาก 1315 เพื่อ 1319. เงินปันผลและคุณภาพที่แสดงออกที่พบระหว่างเรื่องของความรักก่อนชันสูตรและของผนังด้านล่าง การตรึงกางเขนและเรื่องที่โพสต์ชันสูตรที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นว่าการหยุดชะงักของการทำงานที่เกิดจากการสันนิษฐานความวุ่นวายทางการเมืองที่เกิดขึ้นตามการขับไล่ของ Guelphs และการกำเนิดของรัฐบาล Ghibelline ที่เกิดขึ้นใน 1319 และคณะกรรมการของแท่นบูชาของอาเรสโซ17 เมษายน 1320 ในความเป็นจริงบิชอปที่มีประสิทธิภาพ ghibellino กุย Tarlati หน้าที่ลิตรแท่นขนาดใหญ่สำหรับแท่นบูชาของโบสถ์เซนต์แมรีในอาเรสโซซึ่งยืนตามที่วาซารี (ชีวิต ii, 1967, น. 145) พวกเขายังเป็นจิตรกรรมฝาผนังที่มือของเขา ทำงานตั้งแต่เมษายน 1320 ถึงเดือนมกราคม 1324 เป็นหลักฐานตามเอกสารซึ่งแสดงให้เห็นว่าท่านบิชอปเป็นผู้รับผิดชอบในการตรวจสอบยึดถือ Tarlati ของมาตรการที่เป็นเลิศของวัสดุที่นำมาใช้และคุณภาพของ ' การดำเนินการ (ฟลอเรนซ์ประตูชัยของรัฐทนายความ antecosimiano, A 966. Milanesi, 1854; Mariotti 1968; Guerrini, 1988) นี้เป็นครั้งแรกที่งานวันที่แน่นอนศิลปินที่เรียกตัวเองว่า "Petrus Laure (n) tii ฉัน pinxit Dextra Senensis"; ที่ซับซ้อนมากของสองคำสั่งในคริสตจักรของอาเรสโซซึ่งจะแล้วเสร็จในกรอบและเวทีตอนนี้หายไปเผยให้เห็นนอกเหนือไปจากผลกระทบของ Duccio และ Giotto ในความตึงเครียดทางด้านจิตใจเร่าร้อนของตัวเลขที่เสียงสะท้อนของสมาธิ ประติมากรรมที่ทำโดย Giovanni Pisano สำหรับซุ้มของมหาวิหาร Siena.Forse แท่นก่อน Arezzo ที่คุณเชื่อว่าภาพวาดบางคริสตจักรในชนบทของอาเรสโซและเซียน่า: มาดอนน่าและเด็กที่มีสี่เทวดาแบกลายเซ็น "Petrus Laurentii Hanc Pinx [มัน] Dextra Senensis "แล้วในโบสถ์ของคอร์โตนา (Mus. โบสถ์) ไม้กางเขนรูปจากคริสตจักรของเอสมาร์โกดิคอร์โตนา (Mus. โบสถ์) ที่มาดอนน่าและเด็กของโบสถ์เซนต์. เลียวนาร์ดและคริสใน Monticchiello ใกล้ Pienza, ศูนย์ของ Polyptych ชิ้นส่วนซึ่งรวมถึงเซนต์อกาธา (เลอม็อง Mus. เด Tesse) และเอสเอสอ. เบเนดิกต์, แคเธอรีนและมาร์กาเร็ (ฟลอเรนซ์ Mus. ฮอร์น) และในที่สุดก็มาดอนน่าและเด็ก โบสถ์เซนต์. สตีเฟ่นและสมควรที่จะ Castiglione d'Orcia ผลงานเหล่านี้เป็นตัวอย่างของเยาวชนของศิลปินที่มีส่วนร่วมในวัฒนธรรมของ Duccio ซึ่งยังต่ออายุสไตล์ด้วยพลาสติกเสริมความมั่นใจว่าจะคล้ายกับจิตรกรรมฝาผนังอัสซีซีแรก เชื่อมต่อกับรูปแบบของแท่นบูชาของอาเรสโซและระยะที่สองของจิตรกรรมฝาผนังแห่งอัสซีซีที่จะปรากฏรูปคู่บารมีของเซนต์ลูเซีย (Florence, โบสถ์เซนต์ลูเซีย dei Magnoli) การบูรณะบางส่วนและทาสี 1473 โดยซานจาโกโปเดลอานม้าที่เพิ่มทูตสวรรค์ ประกาศและประกาศ งานที่มีความสำคัญเป็นพิเศษทั้งในเชิงคุณภาพและประวัติศาสตร์เป็นพยานก่อนที่จะปรากฏตัวในช่วงต้นของปีเตอร์ฟลอเรนซ์อาจจะร่วมกับห้องนั่งเล่นของพี่ชายของเขา Ambrogio เอกสารในเมืองอัสซีซีตั้งแต่ 1321.Ad ศิลปินได้อย่างน่าจะกลับมาเป็นครั้งที่สอง ประเทศของจิตรกรรมฝาผนังในโบสถ์ที่ต่ำกว่าที่คุณไม่ได้มีข้อมูลใด ๆ ยกเว้นสไตล์ที่ พวกเขารวมถึงโคตรเข้าไปใน Limbo, การฟื้นคืนชีพที่สืบเชื้อสายมาจากไม้กางเขนฝังศพ (บนเข้าถึงผนังออซินีโบสถ์) ที่ตรึงกางเขนที่ดีที่นำเสนอช่องว่างที่กว้างในพื้นผิวของภาพวาดที่มีการสนทนาศักดิ์สิทธิ์พื้นฐาน (บนผนังด้านซ้ายของ ปีก) ที่ทรยศเจ๊งแขวนคอและปานของ s ฟรานซิส ซึ่งแตกต่างจากผู้ที่เวลาที่เรื่องราวเหล่านี้ยังไม่ได้รับการสำรองอย่างมีนัยสำคัญที่แสดงคุณสมบัติ; วิจารณ์ในความเป็นจริงเป็นเอกฉันท์ในการถือครองไม่เพียง แต่การดำเนินการหายใจมากขึ้นจากลิตร แต่ยังเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่ดีที่สุดของศตวรรษที่สิบสี่อิตาลี ประวัติศาสตร์ของพวกเขาค่อนข้างขัดแย้ง: สำหรับกินิส (1976; 1984) ทั้งหมดตกแต่งของปีกด้วยเหตุผลทางเทคนิคที่จะเกิดขึ้นในการทำงานแคมเปญเดียวเสร็จใน 1319; โดย Carli (1981) มันจะจบในปี 1327-1328; ฟ็อกซ์ (1965; 1989) เสนอเพิ่มเติมเชิญชวนสองแคมเปญทำงานที่สองที่เกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้นโดย 1322 ก่อนที่จะได้ข้อสรุปของความขัดแย้งเลือดที่ตรงข้ามกับกองกำลังของสมเด็จพระสันตะปาปาอัสซีซีและเปรูจากู เรื่องที่ในความเป็นจริงชันสูตรศพจะรู้สึกงานผู้ใหญ่มากขึ้นและยากลำบากขององค์ประกอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตรึงกางเขนที่สวยงามและมีประสิทธิภาพของการปั้นตัวเลขจากโปรไฟล์หักดิบนึกถึงประติมากรรมของจิโอวานนี่ Pisano การแสดงผลเชิงพื้นที่รอบคอบและทดลองภาพอย่างแข็งขันยังระบุรายชื่อขึ้นมาใหม่กับแอล Giotto และความรู้ของรูปแบบที่เป็นผู้ใหญ่ของเขาซึ่งปรากฏตัวในโบสถ์ Peruzzi ในซานตาโครเชในฟลอเรนซ์, เช่นเดียวกับการเชื่อมโยงด้วยประสบการณ์ของพี่ชายฟลอเรนซ์ที่ ในเวลานี้หรือขณะที่บางคนเชื่อว่า (กินิส, 1984) ในยุคก่อนที่แท่นบูชาของอาเรสโซที่ (1320-1324) อยู่งานอื่น ๆ บนไม้อาจจะทำในช่วงที่สองของศิลปินที่อาศัยอยู่ในเซียนา: การตรึงกางเขน เซนต์ส (เคมบริดจ์, แมสซาชูเซตฮาร์วาร์ Univ. ศิลปะ Mus. Fogg ศิลปะ Mus.), เลโอนาร์โดซาน (Riggisberg, Abeggstiftung) ช่องด้านขวาของ Polyptych สันนิษฐานอาศรมออกัสมาซานเลโอนาร์โดอัลโกที่เซียน่า มาดอนน่าและเด็กปราบดาภิเษกและโมนาโกกอปรสองขนนกสองเทวดาที่รัก (ฟิลาเดล Mus. ศิลปะจอห์นสัน et al.) และอันมีค่าดีสวมใส่ (ซีแอตเติลวอชิงตันศิลปะ Mus. Kress Coll.). ตอนนี้กลับไปที่ 1,320 และแท่น Arezzo จากที่พวกเขาอาจเชื่อมต่อสองภาพวาดขนาดเล็ก: ศูนย์กลางของพลับพลาในรูปแบบของอันมีค่าที่ (Coll เอกชน Boskovits, 1986) - ซึ่งเป็นเพียงตัวอย่างของแท่นบูชาขนาดเล็กสำหรับความจงรักภักดีส่วนตัวสามารถลงวันที่ใดที่หนึ่งในช่วงต้น ๆ ของศิลปินอาจจะมาจาก Arezzo การปรากฏตัวของเอสเอส Fiora และลูซิลล่า - และการตรึงกางเขนและสองร่วมไว้อาลัย (เซียน่า Pinacoteca Naz.) จั่วมีแนวโน้มที่ปลายด้านหนึ่งของแท่นบูชาที่หายไปโดยเคร่งขรึมโครงสร้างโบราณซึ่งผูกกับตอนชันสูตรศพของจิตรกรรมฝาผนังในอัสซีซี (ฟ็อกซ์, 1951b) เตรียมตัวชิด 1306 ลิตรเป็นเอกสารในเซียนาเป็นครั้งที่สองใน 1326 เมื่อมันถูกจ่ายสำหรับ "เรื่องราวของ dipignitura

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเดินทางกลับไปบนชายหาด LORENZETTI , Pietro 2
4 จิตรกรน้องชายของนักเขียนที่มีชื่อเสียงและเท่าเทียมกันมีการจัดทำเอกสารจาก 1306 Corporation, n., กลไก - เมื่อมีการรับชำระหนี้ " Petruccio Lorenzo สำหรับหนึ่งในตารางของ Lords 9 " ( มิลาน 1854 , P. 194 - 1345 ในวันที่ที่ปรากฏอยู่บนภาพเขียนเฟรสโกที่ลงชื่อเข้าใช้ที่อยู่ที่โบสถ์ Archangel Michael S. Castiglion del Don Bosco High School ที่ Buonconvento ได้หากคุณยอมรับการระบุตัวตนด้วย Petruccio Lorenzo และจะต้องชำระเงินสำหรับในตัวของมันเองไม่สามารถมีน้อยกว่ายี่สิบห้าปีแล้วที่วัน / เดือน / ปีเกิดของ L สามารถแนบ indiziariamente 1280 และการตายน่าจะเป็นน้องชายสำหรับไปยัง 1348 ซึ่งเป็นผลจากการที่มี numerose peste มหาศาลที่ทำงานร่วมลงนามโดย L. : polyptych ไปยัง pieve di S. Mary ในอาเรซโซซึ่งเริ่มต้นในปี 1320